Daar ben ik weer
18 April 2016 | Duitsland, Bühl
Het duurde even maar ik had een paar wifi-loze dagen.
Zondag, 10/4 Rustdag.
Om 10 uur met de boemel naar Worms. De trein werd overvol. Op de diverse tussenstations kon niet meer worden ingestapt. Er was een "schlemmer-wanderung" in Oppenheim. Korte wandeling langs allerlei wijnhuizen. Onderweg eten en drinken. Na Oppenheim was de trein vrijwel leeg. In Worms zag ik meteen Luther al staan en een bordje Jugendherberg. Om 14.00 uur is er een uitgebreide stadswandeling langs Dom, Luther, kunstwerken, kerken en een oude stadsmuur. Heel interesant. Naar de herberg waar ik eerst de enige gast ben. Vannacht is er niemand in het gebouw. Tel.nr. voor nood. Later komen er gelukkig nog drie gasten. Avondeten in de stad werd na veel zoeken een kebab-je. Moet kunnen.
Maandag 11/4 verder. Rijn over en binnenwegen naar Lampertheim. Partnerstad van Wierden. Hier uitgebreid pauze gehouden, gepraat en in de zon gezeten. Eigen route gelopen over diverse paden. Naar Viernheim. Tijd voor een wasje.
Dinsdag, 12/4 is alles grijs en grauw. Regen. Maar al snel wordt het droog. Neckarpad gevolgd langs het water naar Heidelberg. Drukke stad. Terwijl ik mijn broodje eet, controleren zwervers de afvalbakken. Ik heb nog wat over, maar daar bedankten ze voor. ???
Doorlopen maar. Wat een drukte. Auto's, tram, bus. Kazerne met Amerikaanse militairen. Net voor bestemming Nussloch nog even een regen en donderbui op mijn kop, dus mooi nat. Eindelijk een hotel gevonden. Dicht. Via de keuken naar binnen. De kok regelt een kamer voor mij. Schrik. Twee blaren. Niets van gemerkt. Geen avondeten, want het hotel zit vandaag dicht. Wordt weer een kebab-je. (na de regen en donderbui dus).
Woensdag 13/4 ontbijt ik alleen en dan op pad. Mevrouw moest al eerder weg. Trek de deur maar achter je dicht, zegt ze. Vandaag na een aanloop weer over bergen en door dalen op weg naar de blijde zalen in Gochsheim. Diverse wonderlijke palen langs de kant. Mevrouw van het pension spreekt mij toe, maar ik versta het vrijwel niet. Badisch dialect. Maar de keuken is goed.
Donderdag 15/4 alweer. Oud Gochsheim even bewonderd. Weer allerlei uitingen van religieuze aard en dankbaarheid en vermaningen onderweg. Ook voor wandelaars. Paar keer een ree gezien. Heerlijk in het bos gezeten in de zon. Na een flinke wandeling kom ik in Konigsbach-Stein terecht. Een klein dorp waar alles wat er te doen is zo ongeveer rond de markt staat. Boeiend!!!
Vrijdag 15/4 even regen, maar daarna snel droog. Op naar Pfortsheim waar ik Bismarck tussen de magnolia zie staan. Mijn GPS doet hier goede zaken en loodst mij dwars door de stad, door parken en kleine doorgangetjes. Hier begint de bekende Westweg naar Basel zie ik. Ik volg de rode wiebertjes. In Neurenburg is geen plek, dus even met de boemel naar Bad Wildbad zegt men. Maar even later zie ik een klein hotelletje vanuit de boemel. Eerste halte eruit en een kilometer terug lopen. Klein hotelletje bij de Eyachbrucke. Met een restaurantje ernaast. Er was goed eten en er bleek een mistery-guest te vertoeven. Niemand wist precies wat hij deed. Hij kwam zo nu en dan tevoorschijn om boodschappen te doen en ging dan weer terug naar zijn kamer. Een bekende Amerikaan.
Naast mijn slaapkamer ruist de beek. Romantisch toch?
Zaterdag 16/4 . De weersvoorspelling is dramatisch. Regen en onweer de hele dag. Ik blijf gewoon hier. Beetje schrijven, beetje rommelen. Na de middag met paraplu naar de bahnhof en naar Neuenburg om het slot te bekijken. Er is een museum en een sprookjespresentatie. Het sprookje ging over tevredenheid met een warm hart of rijk worden zoals de Hollanders maar dan met een koud hart. Vroeger waren hier diverse rijke Hollandse houthandelaars. Blijkbaar hadden ze geen goede reputatie. Het museum stelde weinig voor vond ik. Wat bij elkaar geraapte oude meuk in een rij kasten. Ik ga maar weer naar buiten en zowaar. Droog en zo nu en dan zon. Middagmaal wordt een appelgebakje. Terug naar hotel gelopen en me vermaakt in een kleine imbiss met praatvolk. Morgen maar weer lopen.
Zondag 17/4 Vertrek om 9 uur. Het regent. Ik krijg een schirm van Herr Franz uit Interlaken. Maar na 45 min. wordt het alweer droog. Mooie route door het bos, maar wel steeds klimmen tot bij Dobel. Daar zit ik weer op de Westweg. Daarna opnieuw klimmen tot 875 mtr. Kom langs diverse pistes. Hier is veel wintersport zie ik. Op naar Kaltenbronn, maar daar is niets open dus verder maar. Verrassing. Boven op de berg is een moeras. Over een houtpad er door. Het uitzicht is inmiddels weg. Loop met mijn hoofd in de wolken. Zelfs de grote uitzichttoren is bijna niet te zien. Wolkenslierten kruipen geheimzinnig tussen de bomen door, over het pad en dan weer verder naar boven. Een paar rottige rots-, wortel- en waterpaden volgen. Anstrengend zeggen ze hier. Goed opletten anders lig je. Na 36 km kom ik uit in Forbach. Veel hotels hier maar ik zie ook een bordje "Fremdenzimmer". Ik bel aan en voor ik het weet, zit ik al in een kamertje boven. Mevrouw (82 jr.) spreekt mij vrijwel onverstaanbaar toe maar de prijs verstond ik. O.K. Verwarming aan en wasje doen. Dan eten bij Adler. Het is daar lekker warm, dus ik blijf maar een tijdje. Later terug naar mijn kamer. De oude tv geeft het op. Ik ga op tijd slapen. Het dekbed is ongeveer 1.70 mtr lang. Dat komt goed uit. Houdt de voeten fris.
Maandag. 18/4 ga ik na het ontbijt eerst wat broodjes kopen bij de bakker. Daarna, precies, de helling op en klimmen maar. Vandaag naar ongekende hoogten. 1036 mtr is het hoogste punt. Nog even naar beneden (800 mtr) en hop weer naar boven. Prachtige paden en prachtige uitzichten bij helder weer. Helaas liep ik weer in de wolken en het was goed fris. Boven weer door moerassen waar ook de Auerhahn leefde. Lijkt wel verrekte veel op onze korhoen. In Sand zitten alle 3 gelegenheden dicht. Doorlopen dus naar Unterstmatt waar een ski piste is. Er ligt zelfs nog sneeuw. Daar is een klein restaurantje waar boven 3 kamertjes worden verhuurd. Met beneden een gezamenlijke douche en toilet. Inschrijven dus. Later komen er nog twee lopers bij. Het uitgebreide menu geeft alleen bratwurst, bratkartoffeln en schnitzel aan. Desondanks is het er best gezellig.
Het lijkt er op dat ik al veel eerder in Basel ben dan gepland. Ondanks dat de kalender niet veranderd is, geeft dit toch veel rust. Dit geeft zo'n goed gevoel. Het loopt heel ontspannen al loop ik er niets harder of zachter van. Tijd is en blijft een raar iets.
Morgen loop ik verder. Goot goan.
Zondag, 10/4 Rustdag.
Om 10 uur met de boemel naar Worms. De trein werd overvol. Op de diverse tussenstations kon niet meer worden ingestapt. Er was een "schlemmer-wanderung" in Oppenheim. Korte wandeling langs allerlei wijnhuizen. Onderweg eten en drinken. Na Oppenheim was de trein vrijwel leeg. In Worms zag ik meteen Luther al staan en een bordje Jugendherberg. Om 14.00 uur is er een uitgebreide stadswandeling langs Dom, Luther, kunstwerken, kerken en een oude stadsmuur. Heel interesant. Naar de herberg waar ik eerst de enige gast ben. Vannacht is er niemand in het gebouw. Tel.nr. voor nood. Later komen er gelukkig nog drie gasten. Avondeten in de stad werd na veel zoeken een kebab-je. Moet kunnen.
Maandag 11/4 verder. Rijn over en binnenwegen naar Lampertheim. Partnerstad van Wierden. Hier uitgebreid pauze gehouden, gepraat en in de zon gezeten. Eigen route gelopen over diverse paden. Naar Viernheim. Tijd voor een wasje.
Dinsdag, 12/4 is alles grijs en grauw. Regen. Maar al snel wordt het droog. Neckarpad gevolgd langs het water naar Heidelberg. Drukke stad. Terwijl ik mijn broodje eet, controleren zwervers de afvalbakken. Ik heb nog wat over, maar daar bedankten ze voor. ???
Doorlopen maar. Wat een drukte. Auto's, tram, bus. Kazerne met Amerikaanse militairen. Net voor bestemming Nussloch nog even een regen en donderbui op mijn kop, dus mooi nat. Eindelijk een hotel gevonden. Dicht. Via de keuken naar binnen. De kok regelt een kamer voor mij. Schrik. Twee blaren. Niets van gemerkt. Geen avondeten, want het hotel zit vandaag dicht. Wordt weer een kebab-je. (na de regen en donderbui dus).
Woensdag 13/4 ontbijt ik alleen en dan op pad. Mevrouw moest al eerder weg. Trek de deur maar achter je dicht, zegt ze. Vandaag na een aanloop weer over bergen en door dalen op weg naar de blijde zalen in Gochsheim. Diverse wonderlijke palen langs de kant. Mevrouw van het pension spreekt mij toe, maar ik versta het vrijwel niet. Badisch dialect. Maar de keuken is goed.
Donderdag 15/4 alweer. Oud Gochsheim even bewonderd. Weer allerlei uitingen van religieuze aard en dankbaarheid en vermaningen onderweg. Ook voor wandelaars. Paar keer een ree gezien. Heerlijk in het bos gezeten in de zon. Na een flinke wandeling kom ik in Konigsbach-Stein terecht. Een klein dorp waar alles wat er te doen is zo ongeveer rond de markt staat. Boeiend!!!
Vrijdag 15/4 even regen, maar daarna snel droog. Op naar Pfortsheim waar ik Bismarck tussen de magnolia zie staan. Mijn GPS doet hier goede zaken en loodst mij dwars door de stad, door parken en kleine doorgangetjes. Hier begint de bekende Westweg naar Basel zie ik. Ik volg de rode wiebertjes. In Neurenburg is geen plek, dus even met de boemel naar Bad Wildbad zegt men. Maar even later zie ik een klein hotelletje vanuit de boemel. Eerste halte eruit en een kilometer terug lopen. Klein hotelletje bij de Eyachbrucke. Met een restaurantje ernaast. Er was goed eten en er bleek een mistery-guest te vertoeven. Niemand wist precies wat hij deed. Hij kwam zo nu en dan tevoorschijn om boodschappen te doen en ging dan weer terug naar zijn kamer. Een bekende Amerikaan.
Naast mijn slaapkamer ruist de beek. Romantisch toch?
Zaterdag 16/4 . De weersvoorspelling is dramatisch. Regen en onweer de hele dag. Ik blijf gewoon hier. Beetje schrijven, beetje rommelen. Na de middag met paraplu naar de bahnhof en naar Neuenburg om het slot te bekijken. Er is een museum en een sprookjespresentatie. Het sprookje ging over tevredenheid met een warm hart of rijk worden zoals de Hollanders maar dan met een koud hart. Vroeger waren hier diverse rijke Hollandse houthandelaars. Blijkbaar hadden ze geen goede reputatie. Het museum stelde weinig voor vond ik. Wat bij elkaar geraapte oude meuk in een rij kasten. Ik ga maar weer naar buiten en zowaar. Droog en zo nu en dan zon. Middagmaal wordt een appelgebakje. Terug naar hotel gelopen en me vermaakt in een kleine imbiss met praatvolk. Morgen maar weer lopen.
Zondag 17/4 Vertrek om 9 uur. Het regent. Ik krijg een schirm van Herr Franz uit Interlaken. Maar na 45 min. wordt het alweer droog. Mooie route door het bos, maar wel steeds klimmen tot bij Dobel. Daar zit ik weer op de Westweg. Daarna opnieuw klimmen tot 875 mtr. Kom langs diverse pistes. Hier is veel wintersport zie ik. Op naar Kaltenbronn, maar daar is niets open dus verder maar. Verrassing. Boven op de berg is een moeras. Over een houtpad er door. Het uitzicht is inmiddels weg. Loop met mijn hoofd in de wolken. Zelfs de grote uitzichttoren is bijna niet te zien. Wolkenslierten kruipen geheimzinnig tussen de bomen door, over het pad en dan weer verder naar boven. Een paar rottige rots-, wortel- en waterpaden volgen. Anstrengend zeggen ze hier. Goed opletten anders lig je. Na 36 km kom ik uit in Forbach. Veel hotels hier maar ik zie ook een bordje "Fremdenzimmer". Ik bel aan en voor ik het weet, zit ik al in een kamertje boven. Mevrouw (82 jr.) spreekt mij vrijwel onverstaanbaar toe maar de prijs verstond ik. O.K. Verwarming aan en wasje doen. Dan eten bij Adler. Het is daar lekker warm, dus ik blijf maar een tijdje. Later terug naar mijn kamer. De oude tv geeft het op. Ik ga op tijd slapen. Het dekbed is ongeveer 1.70 mtr lang. Dat komt goed uit. Houdt de voeten fris.
Maandag. 18/4 ga ik na het ontbijt eerst wat broodjes kopen bij de bakker. Daarna, precies, de helling op en klimmen maar. Vandaag naar ongekende hoogten. 1036 mtr is het hoogste punt. Nog even naar beneden (800 mtr) en hop weer naar boven. Prachtige paden en prachtige uitzichten bij helder weer. Helaas liep ik weer in de wolken en het was goed fris. Boven weer door moerassen waar ook de Auerhahn leefde. Lijkt wel verrekte veel op onze korhoen. In Sand zitten alle 3 gelegenheden dicht. Doorlopen dus naar Unterstmatt waar een ski piste is. Er ligt zelfs nog sneeuw. Daar is een klein restaurantje waar boven 3 kamertjes worden verhuurd. Met beneden een gezamenlijke douche en toilet. Inschrijven dus. Later komen er nog twee lopers bij. Het uitgebreide menu geeft alleen bratwurst, bratkartoffeln en schnitzel aan. Desondanks is het er best gezellig.
Het lijkt er op dat ik al veel eerder in Basel ben dan gepland. Ondanks dat de kalender niet veranderd is, geeft dit toch veel rust. Dit geeft zo'n goed gevoel. Het loopt heel ontspannen al loop ik er niets harder of zachter van. Tijd is en blijft een raar iets.
Morgen loop ik verder. Goot goan.
-
18 April 2016 - 22:04
Jan Rietberg:
Hallo Hans,
Van begin tot eind een boeiend verhaal. -
18 April 2016 - 22:22
Anja Stam:
Hoi Hans, wat maak je weer veel mee, en wat schrijf je er weer mooi over! Ik wens je een beetje meer zon toe, geniet van de tocht en heb het goed!
Groeten, Anja -
18 April 2016 - 22:29
Johan Bosschers:
Hallo Hans
Interessant verhaal wens je verder een goede reis en hopelijk beter weer
Succes -
18 April 2016 - 23:14
Truus En Gerrit:
Dag Hans
Wat een spannende reis, we wensen je verder gezondheid en een goede reis,
en meer zon voor jou.
groeten, Truus en Gerrit. -
19 April 2016 - 08:03
Janneke:
Hoi Hans, erg leuk om je verhalen weer te lezen en dus te volgen waar je bent.
Heel herkenbaar voor ons.
Van ons ook een goede reis en wat meer zon.
Groetjes van Andre en Janneke. -
19 April 2016 - 10:41
Bartha En Diederik :
Hans, wat een tocht met verrassingen!!
Leuk om je te volgen. Goede reis.
Bartha en Diederik.
-
19 April 2016 - 17:11
Tineke Sterk:
Die Auerhahn komt ook veel voor in boeken van Henning Mankell.Een Zweedse schrijver.
Hij schrijft detectives over Kurt Wallander
Wat is het weer toch grillig.We wensen je nog veel loopplezier en leuke ontmoetingen toe.
Groetjes, Jan en Tineke.
-
21 April 2016 - 21:37
Jan Stam:
Hans, fijn dat je de tijd hebt om rustig te lopen, hopelijk haalt de tijd jou niet in.
Geniet ervan, goeie reis. Groeten Jan en Anneke. -
23 April 2016 - 11:14
Anton Bronvoort:
Ja tijd is zeker een raar iets:
Het komt en gaat als vanzelf, je hoeft er niets voor te doen.
Toch is het een heel kostbaar bezit: tijd is geld.
Sommigen hebben tijd over, anderen hebben een tekort.
Het is niet uitwisselbaar.
Tijd moet je (ervoor) nemen, de tijd moet je ervoor krijgen, voordat je de tijd uit gaat.....
Hans geniet van deze mooie tijd!
Anton Bronsvoort -
24 April 2016 - 19:42
Dineke Muller:
Hoi Hans
Het schiet al aardig op met het lopen,fijn dat je er van geniet
We hopen dat het weer nog wat beter gaat worden
Succes en groetjes Popko en Dineke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
